Doğadan ilham almayı öğrenmiş biri olarak, ayçiçeklerinin güneş ışığına dönmesi gibi olgunlaştıkça tüm benliğimle sevginin parlaklığına çevirdim kendimi. O ışığın aydınlattığı yolda ilerlemeye çalıştım, bu yolda ilerledikçe çok daha olgunlaştım. Sevmenin, sevilmenin olumsuzlukları yok etme ve değiştirme kudretine tanık oldum, zamanla doğruyu sabreden insanın hayatına sürüklediğini deneyimledim, bunlara şahit oldukça daha çok sevdim. Sevgi önümde güzel kapılar açtı, güzel insanların hayatlarına dahil oldum lakin o kapılardan geçmek ve aynı şekilde iyi insanların hayat çemberinde ilerleyebilmek için hareket etmek gerekir. Hayat devinim halindedir ama ben artık sadece duruyorum, doğal olarak başladığım her şeyi yarım bırakıyor hatta hiç başlayamıyorum. İçimde herhangi bir şey için zerre kadar heves kırıntısı bulamıyorum. Bulunduğu yere faydası dokunmayan, sadece yığına dahil olan, kalabalığı arttıran biri olmaya evrildim ve bunu asla sindirip kabullenemem çünkü özsaygımı zedeler. Her sabah hayata dair yaptığım tüm güzel, anlamlı planları gerçekleştirme isteği yerine; bunları bastıran, bedenimin ve ruhumun en derininde yatan, asla azalmayan aksine her geçen gün çok daha büyüyen, varoluşumun en kuvvetli isteğiyle uyanıyorum. Burayla koparılamayan, kesilemeyen sağlam bir bağ kuramıyorum. Doğru benzetme ise burası izleyicilerinin midesini bulandıran bir sirk ve ben bu sirke ait hissetmiyorum. İşlemekte olan düzene dahil olmamın veya olmamamın etkisi olmadan, anlaşılamıyor olmayı garipsemiyorum. Paralelinde kişileri anlamanın mümkün olmadığını da biliyorum. Buna rağmen empati konusunda kendi zihin coğrafyamda doğal sınırlara ulaştım fakat birilerinin ve kendimin iyiliği için çaba sarf etmek benim perspektifimden oldukça güç artık. Zamanla içimden tanımadığım birini kusmaya ve değişimin getirdiği gerçek benliğime özlemle yaşama küsmeye başladım. İzin vermediğim takdirde kimsenin beni kötü anlamda etkileyemeyeceğini savunan biri olarak, bu değişimde hiçbir dış gücün etkisi olmadığı iddiasıyla tamamını kendime atfetmem yanlış olur. Burada misafir olduğum yıllar bana her şeyin zıttıyla var olduğunu öğretti. Bu nedenle izin vermeme konusunun üstüne gitmeme rağmen bazı şeylerin gerçekleşmesine ve benim bunun etkisi altında kalmama müdahale edemeyeceğimin de farkındayım. Sahip olduğum her hücremle en değerli şeyin seçimlerim olduğunu düşünüyorum ve sadece seçtiklerimden sorumlu olduğum için insanların beni tercih edemeden dahil olduğum şeyler ile yargılamalarını hiçbir zaman umursayamıyorum. Birkaç seçimime şahit olmanız yakın. Durmayın, yargılayın beni. Hazırım.
Double Self Portrait 